9.11.09

Կին... հայ կին

Կնոջ հարցը մեկ այլ պատմություն է: Միշտ լսում եմ, որ տղամարդը պետք է հարգի ու սիրի կնոջը, հոգատար լինի կնոջ նկատմամբ: Մի տեսակ թվում է, այլ մոլորակից էակներ ենք բերել ու հոգ ենք տանում նրանց մասին: Մտածում են, եթե կինը վախենում է տղամարդուց, ուրեմն հարգում ու սիրում է: Չէ, սերն այլ բևեռում է, վախն` ուրիշ:
Հայ տղամարդը աղջկան մանկուց զոմբիացնում է, որ հենց մեծանան` կառավարելի դառնան: Կնոջը որպես ապրանք են նայում, նվաստացնում ու ստրուկի պես վարվում նրանց հետ: Շատ հաճախ երիտասարդ տղաներից կլսես. «Մեծանամ, շատ փող աշխատեմ, տում առնեմ, ավտո, կնիկ, դե ձեռքի հետ էլ մի երկու հատ երեխա կունենամ, կնիկս կպահի»:
Կնոջը դարձնում են լվացք անող, ճաշ եփող, տուն մաքրող, երեխա խնամող մի էակ: Ախր հիմա լվացքի մեքենաներ կան, սպասք լվացող մեքենաներ, պատրաստի ճաշեր, դե Ճապոնացիներն էլ լավ ռոբոտներ են պատրաստում, օր օրի կատարելագործում են տեխնիկայի ոլորտը, բա էլ կինն ում համար է՞, միևնույնն է սեքսում էլ կնոջ հետ ազատ չեն, տղամարդիկ նախընտրում են այլ կանանց հետ հարաբերություն ունենալ, տղեքի հետ էլ վատ չի ստացվում, ասում են դա էլ իր տեղն ունի:
Չեմ կարող անտարբեր լինել այն փաստին, թե ինչ ցավալի են ընդունում աղջիկ երեխա ունենալը, լավ է գոնե հետամնաց ցեղերի նման չեն սպանում աղջիկ երեխաներին: Չնայաց շատ եմ լսել, երբ կինն աղջիկ երեխա է սպասում, աբորտ են անում: Մի քիչ տարբերվում ենք վերոհիշյալ ցեղախմբերից:
Դե լավ, շատ վատ բաներից պետք չի խոսել, լավ տղամարդիկ էլ կան, շատ չեն, բայց գոնե ոմանք նրանց տեսնում ու նախանձում են, սակայն չեն արտահայտվում, միգուցե չեն էլ գիտակցում, թե ինչքան հանգիստ է կյանքը, երբ սերն ու հարգանքը փոխադարձ է, սիրելիներն էլ անկեղծ են միմյանց նկատմամբ:

No comments: