Բայց սպասիր, ամեն ինչ դեռ առջևում է. «Այգին մերն է», իսկ ինչ է նշանակում մերն է, «մենք» ովքե՞ր ենք:
Ու այդտեղ սկսվում է: Այգին մերն է բացի քեզնից, բացի նրանից, բացի հարևանիս թոռանից, բացի քեռուդ սիրածից, բացի, բացի, բացի... ու մոտ միլիոն «բացի»-ներ:
Երբ շարժումը ներսից նեխում է, հաղթանակը շատ է հեռանում, քանի դեռ կա պառակտում, նվաստացում, ատելություն ու անտարբերություն, մենք չենք հաղթի:
Հիշեք Ղարաբաղն ազատագրելուց հայ ազգը միավորված ու առաջ էր գնում, հերոսների արյան գնով երկիր փրկեցին: Հիմա էլ, բա ոնց, հայ ու ղարաբաղցի են տարանջատում, իրարից զզվում, ղարաբաղցուն թուրք են ասում «հայերը»:
Մի՞թե նույնը Մաշտոցի պուրակում չի, արդեն որոշում են այգին կոնկրետ որ խավին է պատկանում, ով կարող է քայլել այնտեղ, ով իրավունք ունի կողքով անցնելու, իսկ ով գետնի տակից պետք է դուրս չգա:
Բոլորն Աստվածներ ու Դատավորներ են դարձել, գիտեն ով իրավունք ունի ապրելու, ում պետք է այրել կրակի վրա, ում անմիջապես մորթել:
Կեղտոտ հոգիներով մարդիկ, միշտ հիշեք, որ 1915 թվականին ձեր նման մտածող անսիրտ ու անողնաշար թուրքերը մորթեցին մեկ ու կես միլիոն հայերին, ձեր մտածելակերպն ունեին:
Նախ ձեր կեղտոտ հոգիները մաքրեք, հետո փորձեք ուրիշի փոշիները թափ տալ:
No comments:
Post a Comment